Stół dotykowy to urządzenie które pojawiło się na rynku już 10 lat temu. Do czego służy? Jak wyglądała historia urządzenia? Czy to rozwiązanie które może jeszcze zaskoczyć użytkowników?
Początków urządzenia znanego dzisiaj jako stół dotykowy można szukać w salonach gier tak popularnych w latach 80 jeszcze za nim komputery stały się „osobiste” i trafiły do domów. Część gier pozwalała na zabawę więcej niż 2 osób. Zmuszało to producentów urządzeń do zmiany koncepcji automatu do gier, obniżenia wysokości i zamontowania ekranu w pozycji równoległej do podłogi i zabezpieczenie ekranu taflą szklaną. Dzięki temu przy grach takich jak Pac Man czy Asteroids można było w wygodniej pozycji siedzącej spędzić o wiele więcej godzin. Oczywiście nie było jeszcze mowy o wyposażeniu urządzenia w ekran dotykowy. Do sterowania bohaterami wykorzystywane były, też już coraz bardziej, odchodzące w zapomnienie joysticki. Co ciekawe,w roku 1975 na uniwersytecie w Kentucky dr Sam Hurt opracował wynalazek który nazwał „touch sensor” czyli sensor dotykowy.
Kilka lat później bo w roku 1982 firma Elographics – założona przez Sama Hurta wyprodukowała pierwszy przeźroczysty sensor dotykowy. Urządzenie zostało było nakładką wykonana w technologii rezystancyjnej, która do dziś spotykana na rynku. Można powiedzieć że równolegle do technologii rezystancyjnej rozwijała się technologia rozpoznawania dotyku z wykorzystaniem nakładek z nadajnikami i odbiornikami podczerwieni. W roku 1983 Hewlett – Packard wyprodukował pierwszy komputer z ekranem dotykowym HP-150 posiadał zainstalowane nadajniki i odbiorniki podczerwieni które pozwalały na rozpoznanie pozycji dowolnego, nieprzepuszczającego światła obiektu zbliżonego do ekranu.
Od tego momentu mamy do czynienia z dynamicznym rozwojem technologii rozpoznawania dotyku. Już w roku 1982 rozpoczęto prace nad rozpoznawaniem wielodotyku, gestów. Pojawienie się technologii pojemnościowej rozpoznawania dotyku, ekrany dotykowe w telefonach komórkowych, komputerach. Wszystko to spowodowało, że nagle zostaliśmy otoczeni przez powierzchnie dotykowe. Jak wpłynęło to na interaktywne stoły.
Projekcyjny stół interaktywny
W roku 2012 zaprezentowany został pierwszy stół interaktywny zbudowany na bazie projektora krótkoogniskowego. Obraz wyświetlany był na tafli szkła na której została naklejona folia przeznaczona do tylnej projekcji. Dotyk rozpoznawany był dzięki nadajnikom światła podczerwonego które odbijało się od elementów, dłoni, palców które były zbliżone do blatu. Odbite światło podczerwone rejestrowane było poprzez zespół kamer podczerwieni oraz oprogramowanie CCV, które było tworzone w ramach grupy NUI (Natural User Intrface) Group Community. Urządzenie wyposażone było w komputer z systemem operacyjnym Windows 7 i pozwalało na rozpoznanie do 40 jednoczesnych punktów dotyku.
Urządzenie mimo iż było rozwiązaniem w pełni funkcjonalnym posiadało szereg wad. Jedną z nich były gabaryty urządzenia. Wykorzystanie projektora przekładało się na duży rozmiar urządzenia oraz kształt obudowy. Nie bez znaczenia była trwałość lampy projektora oraz konieczność zastosowania dodatkowych elementów chłodzących całość urządzenia. Urządzenie nie było urządzeniem w pełni mobilne. Zmiana warunków oświetlenia, wstrząsy w transporcie powodowały że urządzenie wymagało częstej kalibracji w szczególności parametrów czułości kamer oraz dokładności punktów dotyku. Większość problemów rozwiązania projekcyjnego rozwiązały nakładki z nadajnikami i odbiornikami podczerwieni
Jak działał ten stół dotykowy można zobaczyć w materiale filmowym Polsat News z 2012 roku.
Stół interaktywny z nakładką IR (podczerwień)
Pojawienie się na rynku nakładek IR pozwoliło obniżyć koszty produkcji urządzeń. Nakładki integrowane są za pomocą specjalnych taśm z matrycami monitorów LED i później umieszczane w obudowie. Pozbycie się projektora pozwoliło na dowolne projektowanie obudowy urządzenia co pozwala wpasować się z projektem w oczekiwania Klienta. Obudowy mogą posiadać lżejszą konstrukcję, ekran może być umieszczony pod dowolnym kątem. Do budowy urządzenia można wykorzystać praktycznie dowolny materiał. Do tej pory GLIP realizował stoły interaktywne wykonane z metalu, płyt meblowych, drewna, kamienia lub tworzywa sztucznego. Technologia rozpoznawania dotyku w podczerwieni, mimo iż nadal popularna, nie rozwiązuje wszystkich problemów jakie miał stół wykonany w technologii projekcyjnej. Urządzenia wykorzystujące tą technologie nadal są czułe na warunki zewnętrzne takie jak temperatura, nasłonecznienie. Nakładka IR powoduje uskok w zależności od producenta od 5 do 12 mm co nie pozwala traktować stołu jako stoika kawowego. Nakładka reaguje nie tylko na dotyk palca ale dowolną rzecz położoną na ekranie. Z pozoru błaha rzecz ale wyklucz to zastosowane takiego stołu jako stolika kawowego lub miejsca do pracy grupowej gdzie oprócz palców na blacie musi znaleźć się miejsce na kubek z herbatą, kawą, notes czy długopis.
Stół interaktywny z pojemnościowy (PCT)
Pojawienie się nakładek pojemnościowych pozwoliło na budowę stołów dotykowych pozbawionych wad. Blat stołu może tworzyć jednolitą szklaną powierzchnie która reaguje na nacisk palca. Położenie innych przedmiotów na nakładkę dotykową nie powoduje rozpoznania ich jako dotyku. Nie bez znaczenia jest łatwość utrzymania czystości oraz odporność na zalanie i zabrudzenie.
Urządzenia budowane w tej technologii mogą służyć jako interaktywne stoliki kawowe, wyposażenie sal konferencyjnych, urządzenia do pracy grupowej.
Obsługa urządzenia opiera się na zestawie kilku prostych gestów, takich jak obracanie, przewijanie czy powiększanie, co czyni je łatwymi w obsłudze dla użytkownika z każdej grupy wiekowej. Wyświetlane treści mogą być dowolnie obracane, a ekran np. dzielony na części. W ten sposób można aranżować pracę, rozrywkę, prezentacje czy wszelkiego rodzaju gry i konkursy.
Stół dotykowy daje także możliwość prezentacji wszelkich materiałów w formie elektronicznej, pozwala na przeglądanie stron www lub na pracę w zespole projektowym. Stoły występują w modelach: FLAT, DIAGO, oraz ELECTRO.